جنگ چهره ی زنانه ندارد

پشت جلد کتاب آمده است:

سوتلانا الکسيويچ (۱۹۴۸) اولین نویسندهی تاریخ است که به خاطر نوشته هایش در ژانر مستندنگاری جایزه ی ادبی نوبل را از آن خود کرد. جنگ چهره ی زنانه ندارد روایت پرفرازونشیب این مستندنگار بلاروسی است از روزگار و خاطرات زنانی که در ارتش اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم جنگیدند و حالا بعد از سال ها از کابوس های تنهایی و هول هایشان می گویند. او چندصد نفر از این زنان را می یابد و با تمام شان حرف می زند. از هر قشری هستند؛ پرستار، تک تیرانداز، خلبان رختشور، پارتیزان، بی سیم چی و... و خاطرات تکان دهنده اند... زنانی که پوتین پوشیدند و در ترکیب خاک و خون و ترس زنده ماندند... الكسیویچ با تدوین این آدمها کنار هم کلیتی می سازد متناقض و شورانگیز، پرهیاهو و صامت... کتاب گاه شامل چنان لحظاتی می شود که فراتر از خوانده ها و شنیده های مرسوم است درباره ی جنگ. بی پرده و عریان است و ناگهان مادری را به ما نشان می دهد که برای عبور از خط بازرسی آلمانی ها بچه اش را نمک اندود می کند تا تب کند و سربازان بهراسند از تیفوس و او بتواند در قنداق بچهی گریان با پوست ملتهب سرخ شده دارو ببرد برای پارتیزانها... و این کتاب چنین آدم هایی است...

 




War's Unwomanly Face

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب