پشت جلد کتاب آمده است:

یازدهم ژوئیه ۱۹۸۶ یورگن هابرماس، فیلسوف آلمانی، با مقاله خود در هفته نامه دیزایت» شاید مهم ترین دعوای اندیشمندان را در تاریخ جمهوری فدرال آلمان به راه انداخت. هابرماس در این حمله که حامیانش آن را صرفا نوعی «دفاع» قلمداد می کردند، گروهی از تاریخ نگاران بیشتر محافظه کار را نشانه گرفته بود؛ تاریخ نگارانی که از آن پس در سال های اخیر از آنان تحت عنوان« باند چهار نفره» نام برده می شود: آندر آس هیلگروبر، میشائل اشتورمر، کلاوس هیلدبراند و ارنست نولته.

هابرماس به پشتوانه تنها چند کار معدود، تسویه حسابی عمومی را با نمایندگان تجدیدنظرطلبی جدید» صورت بندی کرده بود. به نظر، او مجدانه بر این باور بود که اردوگاه تاریخ نگاران محافظه کار به رهبری این چهار چهره اصلی، مشغول کار بر روی «احیای دوباره آگاهی ملی» است؛ هدفی که به گفته او چهل سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، طبعا تنها به بهای نسبی سازی آشوویتس دست یافتنی بود.

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب