پشت جلد کتاب آمده است:

کتاب «صداهایی از چرنوبیل» - تاریخ شفاهی یک فاجعه - دنیای پس از فاجعه چرنوبیل را روایت می کند، نه خود چرنوبیل را. این کتاب می گوید انسان چگونه با واقعیت های نوینی که روی داده و جاری است، اما  هنوز برایش مفهوم نیست و ناشناخته مانده است، کنار می آید و بعد از فاجعه چرنوبیل، دانش نوینی پیش رویش گشوده می شود که برای همه ی بشریت مفید است. این انسان ها در حقیقت جنگ جهانی سوم را تجربه کرده اند... جنگ هسته ای...

مجموعه کتاب های این نویسنده یکی در پی دیگری تاریخ مستندند و روح انسان دوران شوروی و بعد از شوروی را روایت می کنند. او در هر یک از کتابهایش، در قالب نوینی ظاهر می شود و این جاست که سخنان پیامبر گوندی «لئو تولستوی»، نویسنده ی شهیر روس، واقعیت پیدا می کند - «خود حیات بیش از آن شگفتی و جذابیت دارد که در پی خیال پردازی از آن باشیم» سوتلانا می گوید: «بیشتر زوایای روح انسان، در قالب هنر و ادبیات نمی گنجند.»

پشت جلد کتاب آمده است:

جهان به دو بخش تقسیم شده است: یک طرف ماییم:چرنوبیلی ها، و طرف دیگرشما ایستاده اید؛ دیگران. دقت کرده اید؟ اینجا هیچ کس نمی گویدروسی، بلاروسی یا اوکراینی ست. ما خودمان را چرنوبیلی می نامیم. "ما چرنوبیلی هستیم "من چرنوبیلی ام." انگار مردمی دیگریم؛ ملتی نو.