زندان هایی که برای زندگی انتخاب می کنیم

کتاب زندان هایی که برای زندگی انتخاب می کنیم
کتاب زندان هایی که برای زندگی انتخاب می کنیم، مجموعه ای از پنج مقاله نوشته ی برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات، دوریس لسینگ است که اولین بار در سال 1986 به چاپ رسید. در این کتاب، یکی از برجسته ترین نویسندگان دنیا به سوال های بنیادین همه ی انسان ها می پردازد: چگونه برای خودمان فکر کنیم، چگونه چیزهایی که می دانیم را بفهمیم، چگونه در دنیایی آکنده از اطلاعات و نظرات مختلف، مسیر خود را انتخاب کنیم و چگونه با بینشی جدید به خود و جامعه مان بنگریم؟ کتاب زندان هایی که برای زندگی انتخاب می کنیم با نثری بسیار ساده و قابل فهم برای عموم، مفاهیمی فوق العاده ژرف و بااهمیت را مورد بررسی قرار می دهد. لسینگ در این اثر بیان می کند که همه ی ما ابزارهای لازم برای رسیدن به اهدافمان را داریم اما بنا به دلایلی از آن ها استفاده نمی کنیم. این نویسنده ی بزرگ سپس با استفاده از داستان های جذاب از زندگی پرماجرا و تأثیرگذار خود، نگاهی عمیق به این دلایل می اندازد.

دوریس می لسینگ، زاده ی ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ و درگذشته ی ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳، نویسنده ی صوفی و فمینیست انگلیسی و برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل در سال ۲۰۰۷ میلادی بود. او یازدهمین زن برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات و مسن ترین برنده ی این جایزه (هنگام دریافت) بود.دوریس لسینگ از پدر و مادر انگلیسی در سال ۱۹۱۹ در کرمانشاه، ایران زاده شد. پدرش، آلفرد تیلور که در جنگ جهانی اول معلول شده بود، کارمند بانک شاهنشاهی ایران و مادرش امیلی ماد تیلور، پرستار بود.

پشت جلد کتاب آمده است:

دوریس لسینگ در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ در شهر کرمانشاه ایران به دنیا آمد. پدر و مادرش هر دو انگلیسی بودند: پدرش، که در جنگ جهانی اول معلول شده بود، کارمند بانک شاهی ایران و مادرش پرستار بود. در ۱۹۲۵، خانواده به سودای پولدار شدن به مستعمره انگلستان در رودزیای جنوبی (زیمبابوه فعلی) مهاجرت کرد. در سال ۱۹۴۹، که همراه با پسر کوچک اش در لندن اقامت کرده بود، نخستین رمان خود را با نام «علف آواز می خواند» منتشر کرد و از آن پس بود که دوران حرفه ای فعالیت اش به عنوان نویسنده آغاز شد. لسینگ در ۱۹۵۵ از دانشگاه هاروارد دکترای افتخاری گرفت و در همان سال برای دیدن دختر و نوه هایش به آفریقای جنوبی سفر کرد. این نخستین سفر او به این کشور پس از سال ۱۹۵۶ بود، که به دلیل دیدگاه های سیاسی اش ناگزیر آن جا را ترک کرده بود. در سال ۲۰۰۱ جایزه ادبی پرنس آستوریاس، که یکی از مهم ترین افتخارات کشور اسپانیاست، به دلیل آثار ادبی درخشان لسینگ در دفاع از آزادی و آرمان های جهان سوم به او اهدا شد. جایزه دیوید کوهن در ادبیات بریتانیا برای دستاورد یک عمر فعالیت ادبی نیز در همین س ال به او تعلق گرفت. دوريس السینگ در سال ۲۰۰۷ جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. او که در آن زمان ۸۷ سال داشت، پیرترین برنده نوبل ادبیات محسوب می شد و طی ۱۰۶ سال فعالیت آکادمی نوبل یازدهمین زنی بود که به این افتخار نائل می آمد.