سقوط و داستان های دیگر از نویسندگان اسپانیا

کتاب سقوط
کتاب « سقوط»، مجموعه ای از داستان های مشهور اسپانیایی از نویسندگان مختلف است. که در راس آنها نام « میگل سروانتس» نویسنده، نمایشنامه نویس، شاعر و نقاش بزرگ به چشم می خورد. «سه موج»، «قدرت خون»، «چشمان سبز»، «پرتو ماه»، «رز زرین»، «دنیا برتا»، «پاسیوی آبی»، «مرد و سگ هایش»، «جان های معذب»، «جایزه»، «تمساحی زیر درخت»، «محکوم به مرگ»، «آسیابان و رقصنده» و «بهار غم انگیز» عنوان های برخی از داستان های این کتاب هستند. داستان های کوتاهی که در این مجموعه در کتابی به نام «سقوط» گنجانده شده اند، آثاری از نویسندگانی با سبک های متفاوت هستند .
اگر آلارکون قصه ای نه بیگانه با مطایبه می نویسد، گوستابو آدولفو بکر، اثری بین واقعیت و غیر واقعیت در نوسان است و فضایی از موسیقی پری وار شگرف می آفریند عرضه می کند. اگر امیلیا پارادو باثان و کلارین به ناتورالیسم توجه دارند، گونثالث از طنز دوری نمی گزیند. اگر روسینیول رئالیست با مهارت نقاشان به توصیف تلخی زندگی های فردی می پردازد، آنتونیو اسپینا، بلاسکو ایبانیث، خوسه ماریا ده کینتو،کارلوس لاررا و آلونسو لرما پروایی ندارند که مستقیما به معضل های اجتماعی روی بیاورند.
همین تعدد نویسندگان با سبک های متفاوت به خواننده مجال می دهد تا که علاوه بر آشنایی نسبت به قلم نویسندگان اروپایی، در یک کتاب فشرده در قالب مجموعه داستان، با روایت های مجوز و بسی هیجان انگیز مواجه شود و در آخر بتواند نثر مولفین آنها را با یکدیگر مقایسه نماید.

پشت جلد کتاب آمده است:

استقبال از داستان کوتاه که برخی آن را کاری از سر تفنن و بسیاری یک نوع ادبی کامل، رمانی موجز و فشرده و متمایز از دیگر گونه های ادبیات داستانی دانسته اند همیشه و همه جا یکسان نبوده است. در اروپای غربی، پس از ایتالیا و فرانسه، ظاهرا اسپانیا نخستین کشوری است که به این نوع ادبی توجه یافته است و تا جایی که می دانیم سروانتس گشاینده این راه بوده است، زیرا گذشته از این که در کتاب جاودانش دن کیشوت (به قولی آغازگر رمان مدرن) روایت ها و رویدادهایی گنجانده که هریک می توانند داستان کوتاهی در نظر گرفته شوند، داستان های نمونه اش را که به راستی نمونه های داستان کوتاه هستند در سال ۱۶۱۳ عرضه کرد. پس از او بود که نویسندگانی دیگر به این نوع ادبی روی آوردند.
داستانهای کوتاهی که در این دفتر گنجانده شده اند آثاری از نویسندگانی با روحیه ها و سلیقه های متفاوت هستند: اگر الارکون قصه ای نه بیگانه با مطایبه می نویسد، گوستابو آدولفو بكر، اثری که بین واقعیت و غیر واقعیت در نوسان است و فضایی از موسیقی پری وار شگرف می آفریند عرضه می کند: اگر اميليا پاردو باثان و کلارین به ناتوراليسم توجه دارند، گونثالث از طنز دوری نمی گزیند: اگر روسينيول رئالیست با مهارت نقاشان به توصیف تلخی زندگی های فردی می پردازد، آنتونیو اسپینا، پلاسکو ایبانیث، خوسه ماريا ده کینتو، کارلوس الاررا و آلونسو لرما پروایی ندارند که مستقیما به معضل های اجتماعی روی بیاورند...