زیبایی شناسی و سیاست

پشت جلد کتاب آمده است:

زیبایی شناسی انتقادی، همواره این حقیقت «فرارفتن از تاریخ سیاسی در مواجهه با دغدغه های بنیادی مارکسیسم» را، ثابت کرده است و به تبع آن، ناچار به تکرار مجادلاتی درون ایده های تغییر خواهانه است. در میان انبوهی از تلاشهای بتواره و قدیمی تر، و اکنون تحلیل های متأخر و پساساختارگران پیرامون خواست سرکوب شده و موضع ابداعی نقد ادبی - هنری؛ این پیکار در قلمرو مارکسیسم قرن حاضر و در رویارویی با تنگناهای تاریخ طبقات و جنبشها، اجتناب ناپذیر است. ا ... در گسترهی تلاش برای روایت / ابداع در پاسخ انتقادی به وضعیت؛ مباحثه برسر ادبیات متعهد، واقعیت زندهی اکسپرسیونیسم و سرانجام هنر مدرنیسم شکل می گیرد که در گستره ی آن، ایده آل های رئالیسم سوسیالیستی، مسائل هنر جنبش انحطاط، و جریان ادبیات آوانگارد - در میان وضعیت متاثر از هنر مردمی، رسانه ها و تبلیغات - با شتاب مطرح می شوند و صحنه را برای نقد درون مایه های تولید هنری و نقد ادبی بسط می دهند. .. 
- برگرفته از جمع بندی تأملات: جیمسون دغدغه های انتقادی و پرمجادلهی پیش رو، در چارچوب زیبایی شناسی مارکسیستی و چالشی عینی و پیوسته است بین شخصیت های برجسته ی آن: بلوخ در شرح آشوب سیاسی- اجتماعی ابتدای قرن بیستم، دربارهی ماهیت اکسپرسیونیسم می نویسد؛ لوکاچ در دوران تبعید و مبارزه ، به نفوذ رئالیسم و مجادله با ابهام مدرنیسم در نقد ادبی پرداخته است؛ برشت در تحلیلی علیه فرمالیسم ادبی، نظریهی رئالیسم لوکاچ را به چالش می کشد؛ بنیامین و برشت دربارهی آثار کلاسیک و مدرن همچنین انگیزهی انتقادی در تئوری و پراکسیس، به مباحثه برخاستند؛ بنیامین نقدهای آدورنو از هرمونوتیک و مدرنیسم شهری را تفسیر زیبایی شناختی میکند؛ آدورنو مصالحهی رئالیسم به منظور آگاهی طبقاتی را نقد کرده، ادبیات متعهد برشت و سیاست ورزی الوكاچ را به چالش کشیده، و بحث تعهد را در سیاست و هنر مدرنیسم به میان میکشد. تاملات چندگانه ی آنان از تنوع و ابداعی بی نظیر برخوردار است. ا در این کتاب، متون این گفتارهای برجسته ی زیبایی شناسی انتقادی ، برای رویارویی با سیاست عینی در قرن بیستم با جمع بندی عمیقی از این تأملات و بدیل های آن، در مقاله ای از جیمسون- با رویکرد مارکسیستی دربارهی مدرنیسم سیاسی؛ در اثری منسجم و موثر ارائه می گردد.