تاریخچه تقریبا همه چیز

کتاب تاریخچه تقریبا همه چیز 
کتاب «تاریخچه ی تقریبا همه چیز» نوشته ی بیل برایسون، تلاشی ست برای بیان مسائل پیچیده ی علمی به زبانی ساده. او در کتابش از طریق ماجراهای کاشفان و دانشمندان، مباحث علمی را به بحث می گذارد و سعی می کند با ایجاد جذابیت برای خواننده، او را به مسائل علمی علاقه مند کند. «بیل برایسون» در بزرگترین کتاب خود "تاریخچه ی تقریبا همه چیز "، با بزرگترین چالش پیش رویش مقابله کرده است که همانا درک و پاسخ به قدیمی ترین و بزرگترین سوالی ست که بشر درباره ی جهان و خودش مطرح کرده است. برایسون با توجه به تمام وقایع از بیگ بنگ تا ظهور تمدن، به دنبال درک این مسئله است که ما چگونه به اینجا رسیدیم و همه چیز را تصاحب کردیم. برای این منظور، او خود به همراه پیشگام ترین باستان شناسان، انسان شناسان و ریاضیدانان جهان سفر کرده و به دفاتر، آزمایشگاه ها و اردوگاه های میدانی آن ها رفته است. برایسون کتاب های این محققان و دانشمندان را خوانده است (یا سعی کرده است که بخواند) و پرسش های بسیاری از آن ها پرسیده تا خود را به ذهن قدرتمندشان نزدیک کند. « تاریخچه ی تقریبا همه چیز» کتابی ست که سعی دارد مفاهیم پیچیده در حوزه های دانش بشری را از زبان بیل برایسون به روشی ساده و قابل فهم ارائه کند.

پشت جلد کتاب آمده است:

نمی دانستم پروتون یا پروتئین چیست، کوارک را از کواسار تشخیص نمی دادم، نمی دانستم زمین شناس ها چگونه می توانند نگاهی به یک لایه از توده سنگ دیواره یک دره بیندازند و عمر آن را تشخیص دهند، حقیقتا چیزی نمی دانستم. یک اشتياق آرام و خارق العاده برای یاد گرفتن و دانستن برخی نکات درباره این موضوعات و دریافتن اینکه تاکنون چند نفر توانسته اند از آنها سر در آورند آرام آرام بر وجودم چیره شد. این همواره بزرگترین شگفتی زندگی ام بوده است - دانشمندان چگونه از مسایل سر در می آورند. فلان دانشمند چگونه می داند کره زمین چه وزنی دارد یا سنگ هایش چه عمری دارند یا چه چیزهایی در اعماق زمین نهفته است؟ چگونه می توانند به چگونگی و زمان پیدایش کائنات و شکل کائنات در نخستین روزهای پیدایش اش پی ببرند؟ چگونه می توانند دریابند که در درون اتم چه می گذرد؟ و سرانجام اینکه - یا شاید مهم تر از همه اینکه - چگونه ممکن است غالبا چنین به نظر برسد که دانشمندان تقریبا همه چیز را می دانند اما باز نمی توانند یک زلزله را پیش بینی کنند یا حتی بگویند که اگر فردا به تماشای مسابقه فوتبال می رویم با خودمان چتر برداریم؟ و بدین سان بود که تصمیم گرفتم بخشی از عمرم را که از قرار معلوم سه سال شده است - به مطالعه کتاب ها و مجله ها و یافتن کارشناسانی پارسامنش و شکیبا و آماده پاسخگویی به انبوه پرسش های فوق العاده گنگ اختصاص دهم. اندیشه اصلی در این کار، پی بردن به این نکته بود که آیا نمی توان شگفتی و دستاوردهای علم را در سطحی که خیلی فنی یا دشوار نباشد و در عین حال تمام سطحی هم نباشد فهمید یا درک کرد - یا از آن در شگفت شد یا حتی از آن لذت برد؟

این اندیشه و امید من بود و کتابی هم که می خواهید به مطالعه اش بپردازید با چنین هدفی به نگارش درآمده است... .»