شعرجهان22(عاشقانه های رابیندرانات تاگور(عاشقانه های مردشرقی))

پشت جلد کتاب آمده است:

رابیندرانات تاگور (۷ می ۱۸۶۱ – ۷ آگوست ۱۹۴۱) عارف، شاعر، هنرمند، نمایشنامه نویس، رمان نویس و آهنگساز بنگالی است که آثارش در پایان سده نوزدهم و آغاز سده بیستم ادبیات و موسیقی بنگالی را دگرگون کرد. تاگور از ۸ سالگی شاعری را آغاز کرد. در شانزده سالگی نخستین مجموعه شعرش را با نام مستعار و در ۱۸۷۷ نخستین داستانهای کوتاه و نمایشنامه هایش را با نام خود منتشر کرد. او سپس تر به شدت علیه حکومت انگلیس بر هند شورید و از جنبش استقلال هند پشتیبانی کرد. او همچنین دانشگاهی با نام ویشوابھاراتی بنیان نهاد. تا گور دست خویش را در رمان، داستان کوتاه، ترانه، نمایشرقص و جستارهایی درباره موضوع های سیاسی و شخصی آزمود. مجموعه شعر گیتانجالی ارمغان های آواز) (۱۹۱۲)، رمان گورا (زیبا روی) (۱۹۱۰) و رمان گهوره بایره (خانه و جهان) (۱۹۱۶) از نام آورترین آثار اویند. در شعرها و داستانهای کوتاه و رمان های او اغلب، تغزلی موزون با زبان عام و گونه ای طبیعت گرایی فکورانه و ژرف اندیشی فلسفی، در آمیغی شگفت، به هم درمی آمیزند، آنچنان که نظر جهانیان را به سوی خویش می کشند.

او اصلاحگر فرهنگ و حکیمی بود که هنر بنگالی را از محدودیت های قالب های کلاسیک هندی رها ساخت. از ترانه های تاگور، دو ترانه «آمار شنار بانگلا» (ای بنگال زرین من) و «جانا گانا مانا» (تو سلطان ذهنهایی) به ترتیب سرودهای ملی بنگلادش و هند هستند. یک سال پس از انتشار گیتانجالی، آکادمی سوئد در سال ۱۹۱۳ جایزه نوبل ادبیات را به سبب شعرهای به غایت پر احساس و نو و زیبایی که به دست خود تاگور به انگلیسی بیان شده و اندیشه شاعرانه او را در کمال مهارت به پاره ای از ادبیات غرب بدل کرده است به او اهدا کرد. او نخستین ناروپایی است که این جایزه را از آن خود کرد.