آبشوران

کتاب آبشوران 

کتاب "آبشوران" مجموعه ای است از داستان های کوتاه که "علی اشرف درویشیان" آن ها را به رشته ی تحریر درآورده است. از عناوین داستان های این مجموعه می توان به "خانه ما"، "ماهی ها و غازها"، "باغچهٔ کوچک"، "دو ماهی در نقلدان"، "بیالون"، "بیماری"، "حمام"، "بی"، "ننه جان چه شده؟"، "عمو بزرگه"، "صلح" و "آب پاش" اشاره کرد. "علی اشرف درویشیان" همچون دیگر آثارش در این مجموعه ی داستانی هم رویکردی رئالیستی داشته و مانند همیشه، روند داستان ها را به شکلی واقع گرایانه پیش برده است.
وی از جمله نویسندگانی است که قلم خود را بر داستان زندگی طبقه ی فقیر و فرودست جامعه متمرکز کرده است و برخلاف جایگاه حاشیه ای این قشر وسیع در اجتماع، اینجا در داستان های "علی اشرف درویشیان" همواره آن ها هستند که در مرکز توجه واقع می شوند. مجموعه ی "آبشوران"، خاطرات کودکی و نوجوانی نویسنده را در قالب داستان به خواننده ارائه می کند و نام مجموعه هم از محله ی "آبشوران" کرمانشاه که "علی اشرف درویشیان" در آن زندگی می کرده، برگرفته شده است. پس زمینه ی قصه های مجموعه ی "آبشوران"، ماجراهایی است که چند کودک در این محله رقم می زنند و در میان بازی های کودکانه شان، داستان زندگی جریان دارد. البته خود این محله نیز گاهی شخصیت پیدا می کند و در قالب های خاصی با کاراکترهای کتاب تعامل دارد. "آبشوران" گاه زمین بازی کودکان است و گاه مثل یک مامور به کوچه و پس کوچه هایش سرک می کشد. هر چه که هست، "آبشوران" خواندنی است و این جذابیت و گیرایی، از قلم "علی اشرف درویشیان" که "آبشوران" او را در دامان خود پروریده، برآمده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

پس از آن که کیسه کشیدنمان تمام می شد، نوبت من می رسید که بابام را کیسه بکشم، چون پسر بزرگتر بودم. در حالی که او را کیسه می کشیدم، مرتب می گفت: «سفت بکش! سفت تر مگر نان نخورده ای ، ای مجنون لاغر؟!» تمام زورم را می زدم ولی باز بابام راضی نبود . - از پارو بمال ! چند نفری که دور و برمان نشسته بودند، ناگهان ساکت می شدند و رو به ما می کردند. می خواستند بفهمند «یارو» چیست؟ یارو دیگر چه معجونی است ! اما، یارو ، روشور بود. - از یارو بمال مگر کری! سفت تر! ای شیر برنج سرد