زمستان در ماه جولای

کتاب زمستان در ماه جولای
زمستان در ماه جولای مجموعه ای از هفت داستان کوتاه است که همگی در جنوب رودزیا (زیمبابوه) تنظیم شده اند و در آنجا دوریس لسینگ بیشتر 30 سال اول زندگی خود را سپری کرده است. این مجموعه در ابتدا در سال 1964 منتشر شد در حالی که او مشغول نوشتن رمان های مربوط به خشونت علیه کودکان در آفریقای جنوبی نیز بود. ذهن نویسندگی او در خاطرات ابتدای زندگی خود در یک کشور با استعمار شدید فرو می رفت. بعضی مواقع باعث می شود افراد احساس کنند که در زمان اشتباه و در مکان اشتباه گرفتار شده اند. آن زمان اشتباه و مکان اشتباه ، جنوب رودزیا بود که یک دولت اقلیت سفید پوست به اکثریت سیاه پوست حکمرانی میکرد.
همه داستان ها در روستا تنظیم شده اند. مناظر روستایی گسترده ای از آفریقای جنوبی وجود دارد که شامل مهاجران سفید پوست است که در اجتماعات جدا شده ای کوچک زندگی می کنند و تلاش می کنند محیطی را فراموش کنند که فراموش نشدنی باشد. بیشتر آنها دیدگاه زنان و همسرانی را دارند که انزوا را بسیار مشتاقانه تر از همتایان مرد خود احساس می کنند. مردان می توانند با راه اندازی مزارع عظیم ، کار خود را آغاز کنند ، در حالی که زنان در اختیار دستگاه های خود هستند و فرزندان خود و بندگان بومی را اداره می کنند. جمعیت سیاه پوست بومی روستا که نیروی انسانی پشتیبانی کننده از زندگی مهاجران سفیدپوست را تأمین می کند و توسط اربابان سفیدپوست خود مجازات می شوند.

دوریس می لسینگ، زاده ی ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ و درگذشته ی ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳، نویسنده ی صوفی و فمینیست انگلیسی و برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل در سال ۲۰۰۷ میلادی بود. او یازدهمین زن برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات و مسن ترین برنده ی این جایزه (هنگام دریافت) بود.دوریس لسینگ از پدر و مادر انگلیسی در سال ۱۹۱۹ در کرمانشاه، ایران زاده شد. پدرش، آلفرد تیلور که در جنگ جهانی اول معلول شده بود، کارمند بانک شاهنشاهی ایران و مادرش امیلی ماد تیلور، پرستار بود.

پشت جلد کتاب آمده است:

دوریس لسینگ، نویسنده ی انگلیسی تبار، در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹، در کرمانشاه از پدر و مادری انگلیسی به نام های آلفرد می تیلرو امیلی ماد تیلرزاده شد. پدرش، آلفرد، کارمند بانک شاهنشاهی ایران و مادرش امیلی، پرستار بود.

خانواده ی تیلر در سال ۱۹۲۵ به رودزیای جنوبی انگلیس (زیمبابوه ی کنونی) مهاجرت کردند. او در سال ۱۹۳۷ به سالزبری در جنوب انگلیس)رفت.

دوریس لسینگ نخست با فرانک ويزدام و سپس از طریق آشنایی در باشگاه کتاب چپ با گوتفرید السینگ پیمان همسری بست که هر دو ازدواج او ناموفق بود. همسر دومش سال ها پس از جدایی با سمت سفیر آلمان شرقی به او گاندا رفت و در جریان ترورعیدی امین، در سال ۱۹۴۹، کشته شد. او نام مستعار دوریس لسینگ را از همسر دومش گوتفرید لسینگ به عاریت گرفت.

دوریس لسینگ در سال ۱۹۹۵ جایزه ی جیمز تیت بلک را به عنوان بهترین زندگینامه نویس، در سال ۲۰۰۵ جایزه ی بین المللی من بوکر و در سال ۲۰۰۷ جایزه ی ادبی نوبل را دریافت کرد که در آن زمان ۸۷ سال داشت. او در سال ۱۹۷۸ به عنوان نویسنده ی مهمان در نشست جهانی داستان های علمی تخیلی شرکت کرد. او هم اکنون نود و یکمین سال زندگیش را در هامپستد بریتانیا می گذراند.