شعر جهان 5(عاشقانه های غاده السمان(با این همه عاشقت بوده ام))

پشت جلد کتاب آمده است:

عمق علاقه غاده السمان به شعر از این سخن او پیداست که می گوید: «بعد از شعرهای اولیه قصه نوشتم اما چشمم همچنان به شعر دوخته شده بود. بعد مقاله های مطبوعاتی نوشتم و باز چشم به شعر داشتم و بالاخره کتاب های اولم داستان شدند » به هرحال حتی زمانی که غاده هنوز کتاب شعری منتشر نکرده بود، نزار قبانی که پسر عمه ی اوسیت، به غاده لقب شاعر قصه گو داده بود.

منتقدان در این نکته اشتراک نظر دارند که پدید آورندهی این شعرها و داستان ها دلی پردرد و سری پرشور دارد و زنی است که بر عکس مسیر رودخانه شنا می کند چرا که از همان آغاز بر بسیاری از عرف و عادت های روانی و اجتماعی جامعه محافظه کار سنتی محل زیست در سوریه طغیان کرد. او از حدود بیست سالگی به چاپ داستان هایش در مطبوعات پرداخت و از همان موقع تا به امروز جنجال های فراوانی او را احاطه کرده است.

غاده السمان خویشاوندی به نام غاده السمان نیز دارد که در بیروت به کار قلم و مطبوعات مشغول است و گاهی خوانندگان عرب این دو را با هم اشتباه می گیرند. اما اهل فنی که آثار غاده اصلی را دنبال کرده اند با نوع نگاه و قلم او آشنا هستند و چنین اشتباهی کمتر برایشان اتفاق می افتد.

غاده السمان از بچگی مادر را از دست داده و در کنار پدرش که زمانی رئیس دانشگاه دمشق و روزگاری وزیر فرهنگ و ارشاد سوریه بوده، پرورش یافته است. زندگی در كنف خانوادهای مرفه و صاحب فرهنگ به غاده ماجراجو اجازه و فضایی برای بیان گفته های زنانه داده است هر چند که او همواره می گوید که از حق انسان مظلوم - چه زن و چه مرد به دفاع می کند و این هر دو با هم و هر کدام به گونه ای قربانی هستند.

غاده السمان در سال ۱۹۶۹ با صاحب یک انتشارات ازدواج کرد و فقط یک پسر دارد. او پس از ازدواج مؤسسه انتشاراتی خود را تأسیس می کند و وقتی خبر نگاران از او می پرسند چرا از انتشارات همسرت برای چاپ کتاب هایت استفاده نمی کنی می گوید من با خود او ازدواج کردم ته انتشاراتش. دیگر این که صراحت در گفتار و رفتار غاده السمان زبان زد جامعه فرهنگی عرب است.