کتاب چشمان تاریکی :
تینا ایوانز یک سال پر از درد و رنج و دلشکستگی از مرگ ناراحت کننده ی پسرش دنی را پشت سر گذاشته است. اما حالا که نمایش وگاس او در شرف آغاز شدن است، زمانی بهتر از این برای شروعی دوباره به ذهنش نمی رسد. شاید او هم بالاخره از این قضیه رد شده و اندوه و غصه های خود را پشت سرش رها کند.
اما مشکلی وجود دارد و آن پیامی است که برای تینا گذاشته شده؛ روی تخته سیاهی که در اتاق دنی وجود دارد با خطی خرچنگ قورباغه نوشته شده: نمرده است! دو واژه که او را به سفری هراس انگیز می فرستد. سفری که او را از چراغ های روشن لاس وگاس به سایه های سرد، جایی که اسرار وحشت آوری را آشکار خواهد کرد، رهسپار می کند.
از لحاظ فضاسازی، کتاب چشمان تاریکی اثر دین کونتز، داستان مادری است که می خواهد از مرگ پسرش دنی رهایی یابد. کودک در یک تصادف وحشتناک با اتوبوس کشته شده و یک سال بعد از این اتفاق، مادرش معتقد است که شبح او را در خانه می بیند. تینا از یک وکیل برای نبش قبر و بیرون آوردن جسد استمداد می جوید تا برای این قضیه، خاتمه ای پیدا کند اما زمانی که وکیل تهدید به مرگ می شود آن ها متوجه می شوند که یک توطئه ی حکومتی در کار است و دنی درگیر آن بوده و ممکن است زنده باشد.
چشمان تاریکی یک کتاب ترسناک نیست؛ بلکه کتابی هیجان انگیز است که عناصر ماورا طبیعه را با خط داستانی یک زن درمانده ترکیب می کند. زنی که با دوستدار جدید خود هم دست شده تا فرزندش را از چنگال رازهای کثیف یک سازمان نجات دهد. این کتاب به دلیل اشارات مشابه ای که با پاندمی اخیر کرونا داشته بعد از چهل سال بار دیگر با استقبال مخاطبین مواجه شده است.

پشت جلد کتاب آمده است:

دین کونتز، نویسنده مشهور آمریکایی، از موفق ترین رمان نویسان معاصر است. این نویسنده آثار متعددی با درونمایه رمزآلود، دلهره آور، دارای تعلیق و منتقدانه به چاپ رسانده که رمان حاضر در دهه هشتاد میلادی منتشر شد و در زمان کوتاهی به موفقیت زیادی رسید؛ این موفقیت با شیوع ویروس کرونا به طور چشمگیری افزایش پیدا کرد. در بخشی از این کتاب آمده است: 
.. یک دانشمند چینی به نام لی چن به دلایل سیاسی از کشور خودش خارج شد و با یک دیسک از مهم ترین و خطرناک ترین سلاح چین به آمریکا آمد: جدیدترین سلاح بیولوژیکی دهه، اسمش را ووهان ۴۰۰ گذاشته بودند....... یک سلاح بی نقصه. فقط انسانها بهش مبتلا می شن و هیچ موجود زنده دیگه ای نمی تونه اون رو در بدنش نگه داره. و ووهان ۴۰۰ مثل سیفیلیس می تونه بیشتر از یک دقیقه خارج از بدن انسان هم زنده بمونه که این یعنی نمیتونه مثل سیاه زخم یا بقیه میکروارگانیسم ها به طور دائمی اشیا رو آلوده کنه