پشت جلد کتاب آمده است:

مهمانی خداحافظی» در نظر بسیاری از منتقدان آثار میلان کوندرا تیره ترین رمان اوست... داستان در فضایی «کافکایی»، در محیط بسته و خفقان آور یک استراحتگاه اتفاق می افتد و همچون «محاکمه » کافکا، با اتهامی نامعلوم آغاز می شود و پس از یک سلسله ماجرای عجیب و غریب، طی پنج روز که پنج فصل داستان را تشکیل میدهد، به یک احساس عمومی گناه می انجامد... کوندرا که آشکارا از تفسیرهای صرفا سیاسی می گریزد، قهرمانانش را در این اثر در جهانی دوگانه قرار می دهد که دستخوش دوپارگی های ارزشی است: عقل و شک گرایی، آزادی و ضرورت، احساسات ساده دلانه و رندی، سبکی و سنگینی عشق و تنفر، عدالت و انتقام جویی، انسان دوستی و جنایت... قهرمانان اصلی «مهمانی» سه مردند که هریک نماد نوعی جهان بینی به شمار می آیند.

یاکوب» یکی از قربانیان واژگونی ارزشهاست. بنابراین برای خود نردبانی جدید از ارزش ها ساخته است که به نفي كل بشریت تاکید دارد.

دکتر اسكرتا» سیاست را بازی احمقانه ای می پندارد و می گوید: «سیاست کف کثیفی بر سطح است. زندگی واقعی در اعماق جریان دارد. »

بارتلف» سومین شخصیت، مظهر حفظ ارزش های قدیم است. کوندرا او را یک شخصیت پولدار و دست و دلباز و امریکایی معرفی می کند. برچسب امریکایی، بارتلف را مستقیما در تعارض با دنیای خفقان آور کمونیستی قرار می دهد. با چنین شخصیت های متضاد، هنر کوندرا در این است که در پایان همه ی قهرمانان به حق خود برای «فهمیده شدن» می رسند.