پشت جلد کتاب آمده است:

گر بریزی بحر رادر كوزه ای

چند گنجد؟ قسمت یک روزه ای

مثنوی مولانا جلال الدین بلخی رومی از دو دیدگاه قابل تامل است. یکی از جنبه ی استفاده از قصه و استعاره برای انتقال پیام و دیگری از جنبه ی نگرش مولا نا به جهان و انسان جنبه ی نخست، مایه ای غنی است برای روان درمانگرانی که قصد دارند با رویکرد ساختارگرایی، قصه درمانی و میلتون مدل به کار روان درمانی بپردازند و جنبه ی دوم، بهانه ای است برای بحث های فلسفی در هر سه بعد هستی شناسی، شناخت شناسی و اخلاق.

نگارنده در این کتاب به جنبه ی دوم نظر داشته است.

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب