عشق سالهای وبا

کتاب عشق سالهای وبا
کتاب عشق سالهای وبا  بعد از کتاب صد سال تنهایی گابریل گارسیا مارکز، از نظر شهرت و محبوبیت جایگاه خاصی دارد.

کتاب عشق سالهای وبا یکی از عاشقانه های معروف جهان رمان است. فلورنتینو، جوانی لاغر اندام و نحیف از خانواده ای متوسط است. او فرزند نامشروع مردی است که صاحب یک شرکت کشتیرانی است. او در کودکی پدرش را از دست داده است و با مادرش که مغازه ای خرازی دارد زندگی می کند. در جوانی در تلگرافخانه مشغول کار می شود و وقتی برای رساندن یک تلگراف به خانه ای وارد می شود، با دیدن دختر خانواده (فرمینا) عاشق او می شود. فرمینا که مادرش را در کودکی از دست داده است با پدرش زندگی می کند و….

در سال ۲۰۰۷ از روی این کتاب یک فیلم هم ساخته شده است. مارکز هرگز اجازه نداده بود از روی کتاب های او فیلمی ساخته شود اما بالاخره اجازه داد که عشق سالهای وبا به فیلم تبدیل شود. گفته می شود او مبلغ ۷ میلیون دلار بابت این کار دریافت کرده است.

در مورد کتاب عشق سالهای وبا
هرچند کتاب صد سال تنهایی یک کتاب عالی و مشهور است اما من کتاب عشق سالهای وبا رو بیشتر می پسندم. به نظرم خیلی راحت تر میشه با این کتاب ارتباط برقرار کرد.

اما واقعا درک این موضوع هم برام سخته که چرا همیشه فیلم ها و کتاب های با موضوع عشق تلخ شروع می شوند؟ چرا همیشه باید سختی های راه بیشتر خودشون رو نشون بدن؟؟ انگار یک قانون نانوشته وجود داره که هرچیزی پیرامون عشق باید سخت و دشوار باشه… عشق سالهای وبا نیز از این قانون نانوشته پیروی می کند.

ولی خدا رو شکر مارکز آخر کتاب رو به نظرم من خیلی خوب تموم می کنه و خواننده با رضایت کتاب رو میبنده. پیشنهاد می کنم حتما این کتاب رو بخونید و از اون لذت ببرید.

ترجمه کتاب هم که توسط اقای کیومرث پارسای صورت گرفته خیلی خوب و روان هستش و جا داره از ایشان تشکر کنم بابت این ترجمه خوب.
قسمت هایی از کتاب

• اگر به موقع ملتفت شده بودند که حذر کردن از فجایع مهم زندگی زناشویی خیلی آسان تر از آزارهای کوچک زندگی روزانه است، ممکن بود زندگی برای هر دوی آن ها آسان تر شود ولی تنها چیزی که یاد گرفته بودند این بود که عقل موقعی به سراغ آدم می آید که دیگر خیلی دیر شده است.
•  ترس او، ترس از مرگ نبود. نه، ترس از مرگ سال های سال بود که در قلبش وجود داشت و همراهش زندگی می کرد. سایه ای بود که به سایه خود او اضافه شده بود.
• در هشتاد و یک سالگی هنوز عقلش می رسید که فقط با چند نخ نازک و پوسیده با این جهان پیوند دارد، نخ هایی که ممکن بود بدون هیچ گونه احساس درد پاره شوند. خیلی ساده، با یک غلت زدن عوضی در هنگام خواب. تمام سعی و کوشش خود را به کار می برد تا آن نخ ها پاره نشوند چون می ترسید که در ظلمت مرگ، خدا را جلوی چشم خود نبیند.
• مرد به رغم چندین عشق طولانی و پرمخمصه، یک بند فقط به او فکر کرده بود و پنجاه و یک سال و نه ماه و چهار روز سپری شده بود. لزومی نداشت تا مثل زندانی ها روی دیوار سلول هر روز خط بکشد تا زمان را به خاطر داشته باشد و قاطی نکند.
• فلورنتینو آریثا بدون این که به خود رحم کند هر شب نامه می نوشت. نامه ای پس از نامه دیگر در دود چراغ روغن نخل سوز در پستوی مغازه خرازی، و هر چه سعی می کرد نامه هایش بیش تر به مجموعه اشعار شعرای مورد علاقه اش در کتابخانه ملی که در همان زمان به هشتاد جلد می رسیدند، شباهت پیدا کنند، نامه ها طولانی تر و دیوانه وارتر می شدند. مادرش که در ابتدا در آن عذاب عشق تشویقش کرده بود، رفته رفته نگران سلامتی او می شد. وقتی از اتاق خواب صدای بانگ اولین خروس ها را می شنید به طرف او فریاد می کشید: "داری عقلت را از دست می دهی، مغزت معیوب می شود، هیچ زنی در عالم وجود ندارد که لیاقت این همه عشق را داشته باشد."