کتاب آهنگ عشق 
رمان آهنگ عشق، رمانی فرانسوی است که آندره ژید آن را به رشته ی تحریر درآورده و در سال 1919 برای اولین بار انتشار یافته است. داستان کتاب، درباره ی کشیشی است که دختری کم سن و سال و نابینا را به فرزندی قبول می کند؛ شارلوت، دختر کشیش، نام دخترک را گرترود می گذارد. عنوان رمان آهنگ عشق، به سمفونی شماره ی شش بتهوون اشاره دارد که به آهنگ مورد علاقه ی دخترک تبدیل می شود. این عنوان، به سمفونی و هم آوایی زندگی کشیش با گرترود نیز اشاره می کند. همسر کشیش، آملی، دل خوشی از گرترود ندارد چرا که شوهرش زمان بیشتری را برای او نسبت به پنج فرزند دیگرشان اختصاص می دهد. آملی سعی می کند تا ماهیت و سرشت واقعی احساسات و علاقه ی شوهرش نسبت به دخترک را به او بفهماند. توانایی آملی در «دیدن» حقیقت این رابطه، با «کوری» کشیش نسبت به واقعیت پشت پرده ی ماجرا، تضادی جالب توجه شکل داده و کتاب از مخاطب خود می خواهد تا کشیش را در مورد این عدم صداقت ذهنی، مورد قضاوت قرار دهد. کشیش به عنوان مردی مذهبی، دستورات کتاب مقدس را بسیار جدی دنبال می کند و در تلاش است تا با محافظت از معصومیت گرترود، او را از مفهوم گناه دور نگاه دارد. وقتی که ژاک، فرزند ارشد کشیش که هم سن و سال گرترود نیز هست، از او خواستگاری می کند، حسی از حسادت و تعصب در کشیش به وجود می آید و علیرغم این که می داند پسرش آشکارا شیفته و عاشق گرترود است، به شدت با ازدواج آن ها به مخالفت برمی خیزد.

پشت جلد کتاب آمده است:

آندره ژید (۱۹۵۱-۱۸۶۹) بر ضد قواعد و مقررات اجتماعی قدم بر میدارد و در جنگ و جدال اندیشه ها شجاعانه و بی پروا در گیر می شود. این استاد اندیشمند»، با تمام این خصوصیات در همه عمر به اخلاق گرائی سبک «منتنی» وفادار می ماند. و بسیاری از تالیفات او در ادبیات جهانی جای خود را باز کرده است. کتابهای او درباره اتحاد شوروی، کنگو، كمونيسم، و استعمار، در نوع خود ممتاز و مشهورند. در خاطره نویسی چنان بی پرواست که آدمی را مبهوت می کند. این گونه کارهای او به اضافه داستان ها و رمانها، و روايات، و هجویه های اجتماعی و سیاسی اش جمعا تصویر کاملی از او را به ما ارائه می دهند.

در تنگ» (۱۹۰۹) «زیرزمین های واتیکان» (۱۹۱۴)، «سمفونی پاستورال»( ۱۹۱۹)، از جمله آثار معروف او به شمار می آیند. آندره ژید» در سال ۱۹۴۷ جایزه ادبی نوبل را به دست آورد. این نویسنده در جست و جوی نوعی انساندوستی مدرن بود، که کوشش عقل را با جوشش غرایز و احساس آدمی آشتی دهد.