پشت جلد کتاب آمده است:

آنتونی دوئر، از چهره های مهم ادبیات معاصر در حوزه ی رمان و داستان کوتاه، و از برنده گان جایزه ی ادبی پولیتزر به شمار می رود. او که پیش از این بارمان تمام نورهایی که نمی توانیم ببینیم به مخاطب فارسی زبان معرفی شده، متولد ۱۹۷۳ در اوهایوی آمریکا، و کارشناس ارشد تاریخ از دانشگاه ایالتی بولینگ گرین است. مجموعه داستان های کلکسیونر صدف، دیوار خاطرات، یادنامه ی چهار فصل در رم، و رمان های درباره ی گریس و تمام نورهایی که نمی توانیم ببینیم از جمله آثار مطرح دوئر هستند. کتاب های او تاکنون به چهل زبان ترجمه و برنده ی جوایز متعددی شده اند از جمله جایزهی پولیتزر ۲۰۱۵ و جایزه ی کتاب سال ۲۰۱۱

در یکی از مجلات بابابزرگ زد نوشته وقتی مرغابی ها برای اولین بار پرواز می کنند، می توانند پانزده سال تمام ، بی یک لحظه نشستن، در آسمان بمانند. دلم میخواهد وقتی مردم بدنم را به ده هزار بادکنک ببندند تا میان ابرها معلق بمانم، آن وقت باد مرا با خود به بالای شهرها و کوه ها، و اقیانوس ها، و مایل ها و مایل ها اقیانوس آبی بکشاند.

شاید من هم بتوانم پانزده سال تمام آن بالا دوام بیاورم. شاید یک مرغابی رویم بنشیند و برایش استراحتگاهی شوم. شاید این فکر و خيالها احمقانه باشد. اما گمان کنم از تماشای دفن پدر و مادرت توی جعبه یی زیر گل عاقلانه تر باشد.




Memory Wall

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب