فلسفه ی دوستی (خرد و حکمت زندگی 8)

پشت جلد کتاب آمده است:

خواننده ممکن است خواندن این کتاب ها را به امید یافتن پاسخ های روشن آغاز کند: پاسخی برای مسئله ی تنهایی اش، چرایی مرگ، منشأ ملال و دل زدگی... اما انتظار اینکه کتابی یا کسی در چند صفحه یا فلان تعداد نکته به ما بگوید چطور زندگی کنیم و چگونه خوشبخت شویم، در واقع يك جور انکار مسئولیت شخصی انسان است. پاسخی قطعی و ابدی که مناسب حال همه کس باشد وجود ندارد کتاب هایی که چنین مدعاهایی دارند قطعا فریب کارند. کتاب های این مجموعه نسخه نمی پیچند و سیاهه ای از اعمال نیک و بد پیش روی شما نمی گذارند؛ بلکه می خواهند به فهم بهتر زندگی و پرسش ها و تجربه هایمان کمک کنند؛ چراغی بیفروزند تا در این اتاق تاريك زندگی و در لحظات دشوار، در کمان از پرسش های بی پایان انسانی روشن تر شود، بدانیم فیلسوفان و حکیمان جهان به این پرسش ها چطور فکر کرده اند؛ تا با فهم دقیق تر و دیدی بازتر بتوانیم در زندگی مان تصمیم بگیریم، مسئولیت تصمیممان را شجاعانه بر عهده بگیریم و با عواقب تصمیم هایمان آگاهانه روبرو شویم.

اما دوستی فایده های زیادی دارد. دوستی عشقی را در دل می افروزد که به زندگی آدمی رنگ و عمق میدهد؛ وفاداری ای را موجب می شود که حصارهای خودخواهی را فرو می ریزد؛ وقتی به دردسر می افتیم همراهی مطمئن و حریمی امن برایمان مهیا می کند؛ تسلایی است برای مصائب مان سنگ صبوری برای رازهایمان، و انگیزه ای برای جدو جهدهایمان. همه ی این حرف ها درست است... دوستی، همچون دیگر گونه های عشق، می تواند موجب رنج و سیه روزی هم بشود از درد بی پیر و على الدوام ترك شدن گرفته تا زخم عمیق خیانت، یا مخمصه های عذاب آور وفاداری ...