پشت جلد کتاب آمده است:

شمار زنان شاعر ایرانی و فارسی گو در دوره های متقدم، به نسبت مردان شاعر، محدود بوده، و از این گروه محدود هم آثار اندکی به یادگار مانده است. با این همه، با آغاز جریان تجدد فرهنگی و ادبی از حدود نیمه سده نوزدهم، به تدریج، زنان ایرانی نیز مجالی برای حضور در قلمرو فرهنگ و ادبیات یافتند. پس از وقوع انقلاب مشروطه در آغاز سده بیستم، این مجال شکلی عینی تر به خود گرفت. در منتخب حاضر، نمونه هایی از آثار سیصدوپنجاه شاعر زن ایرانی در یک دوره صدساله، از بانو شمس کسمایی با شعری نوگرایانه در سال ۱۲۹۹) تا شاعران اوایل سدۀ بیست ویکم در سال ۱۳۹۹ شمسی، در چهارچوب شعر آزاد، نیمایی و سپید گردآوری شده است. 

 



کتابهای مرتبط

یک بررسی بنویسید

توجه : HTML بازگردانی نخواهد شد!
    بد           خوب