خاطرات (البرز)

کتاب خاطرات
می خواستم به پدربزرگم بگویم که دوستش دارم ولی نمی توانستم. اغلب در بیان احساسات و کلماتی که می خواستم بگویم ضعیف بودم. هرگز قادر نخواهم بود به عقب برگردم. غیر از حالا که شاید با نوشتن می توانم به او ابراز علاقه کنم. دوید فوئنکینوس در داستانی که با ظرافت، شوخ طبعی و با روش های ساده و شاعرانه تعریف می کند، ما را به اندیشیدن در مورد پیری، خانه سالمندان، سختی ارتباط با والدین، عشق زناشویی و لذت رویارویی با ماجراجویی دعوت می نماید. اون نویسنده سیزده رمان از جمله شارلوت، جدایی های ما، خاطرات ، لطافت و... و یک نمایشنامه به نام مجردهاست. کتاب های او تاکنون به زبان های بسیادی ترجمه شده اند و ترجمه فارسی آثار او را برای اولین بار از این مترجم می خوانید

داوید فوئنکینوس، زاده ی ۲۸ اکتبر ۱۹۷۴ در پاریس، نویسنده ی جوان و مستعد فرانسوی است که از همان ابتدای حرفه اش، موفقیت های بسیاری کسب کرد و طبق آمار روزنامه ی فیگارو، هم اکنون یکی از پنج نویسنده ی پرفروش فرانسه است. او دانشجوی ادبیات دانشگاه سوربن بود و علاقه اش به موسیقی موجب شد که مشغول تدریس آن شود. آثارش تاکنون به سی وشش زبان ترجمه شده اند. آلبرت کوهن، نویسنده ی محبوب فوئنکینوس است و مانند او، مضمون بیشتر نوشته هایش عشق است. آثار وی سرشار از طنزپردازی است.

پشت جلد کتاب آمده است:

کنارش روی صندلی نشسته بودم و احساس می کردم زمان نمی گذرد. دقایق پر مدعاگویی ساعتها طول می کشید. مردن آرام آرام اتفاق می افتاد. به گوشی ام پیامکی آمد. سرگردان مانده و در تردیدی مسخره فرو رفته بودم، زیرا در دلم از این پیام خوشحال بودم؛ خوشحال بودم که برای یک لحظه هم که شده، حتی برای سطحی ترین دلایل از این رخوت رهایی می یافتم. دیگر نمیدانم محتوای پیام چه بود، اما به یاد می آورم که بی درنگ به آن پاسخ دادم. به این ترتیب، و برای همیشه، همین چند لحظه بی معنا، خاطره این لحظه مهم را در ذهنم خراب کرد. از این ده واژه ای که برای آن شخص بی اهمیت فرستادم، به شدت بیزارم. من پدربزرگم را به سوی مرگ رهسپار می کردم و در همان حال به هر دری میزدم تا آنجا نباشم. هر آنچه از درد و رنجم بگویم اهمیتی ندارد، حقیقت این است که روزمرگی مرا از پای در آورده بود. آیا ما به تحمل رنجها عادت می کنیم؟ درد کشیدن واقعی، و پاسخ دادن به یک پیام در همان لحظه چه معنایی دارد؟